Ebu Talip Mekkî (r.a) anlatıyor;
Allah Teala’ ya aşık bir veli vardı.bütün malını mülkünü ve canını Allah yoluna adamıştı. Her nesi varsa Allah için harcıyor, geride hiçbir şey bırakmıyordu. Kendisine;
"Senin bu muhabbetinin sebebi nedir?" diye sorulduğunda;
“İki insan gördüm aralarında konuşuyorlardı. Onlardan işittiğim sözler, beni bu hale sevk etti” dedi. Tanıdıkları;
“Ne işittin" diye sordular. Aşık şunları anlattı;
“Sevdiğiyle baş başa kalan birisi sevgilisine; Allah’a yemin ederim ki ben seni bütün kalbimle seviyorum, sen ise benden yüz çeviriyorsun” dedi. Bunun üzerine sevgilisi;
“Beni gerçekten seviyorsan, benim için ne vereceksin?" diye sordu. O da:
“Sahip olduğum bütün malımı mülkümü sana veririm. Ayrıca son nefesime kadarda hizmetinde bulunur, kendimi sana feda ederim” dedi. İşte o zaman ben;
“Bir insan kendisi gibi bir insanı bu kadar sever ve her şeyini onun hizmetine feda ederse, ya bir kulun yüce yaratıcısına ve Mabuduna karşı sevgisi nasıl olmalı” diye düşündüm ve bende her şeyimi yüce Allah’ a
feda ettim…
(Kaynak: Kûtü’l Kulûb, Kalplerin Azığı 3/223)
Tags
Ahlak Penceresi